Zekât, fitre ve fidye ancak dinen fakir sayılan kimselere verilebilir. Bir kimsenin örfte fakir olması ile İslam’a göre fakir olması arasında fark vardır. Şöyle ki Hanefi mezhebine göre fakir; aslî ihtiyaçlar[1] dışında menkul ve gayrimenkul, nisap miktarı değerinde (96 gram altın) malı olmayan kimse demektir. Bu sebeple menkul veya gayrimenkul, 96 gram değerinde bir mala sahip olmayan kişilere zekât, fidye ve fitreyi vermek caizdir.
Bununla beraber daha ihtiyaç sahibi veya yakın akrabaları tercih etmek güzel görülmüştür.[2]
[1] Asli ihtiyaç ne demektir bakınız: https://mesihat.com/havaic-i-asliyye-temel-ihtiyaclar-nedir/
[2] Mevsılî, el-İhtiyar, Matbatü’l-Halebi, I/118-119.