Fıkıh

Kendisinin ve ailesinin nafakası için kurbanlığın bir yerini satmak, kesen kimseye ücret olarak vermek ya da Allah rızası dışında farklı bir maksat için bir kişiye vermek mekruhtur, caiz olmaz.

Boşamanın rüknü (boşama hadisesini vücuda getiren şeri tabir) nikah akdine sarahaten (açıkça) “Seni boşadım.” gibi veya kinayeli (dolaylı) olarak “Seni terk ettim.” gibi ref (kaldırma) ve izaleye delalet eden lafızdır.

Bir kimse nisap miktarı (96 gram altın değerinde) mala sahip olduğu zaman, o günün tarihini kaydeder. O günün üzerinden hicrî tam bir yıl geçmesi durumunda elindeki mal hala nisap miktarıysa, o anki parası üzerinden zekât verecektir.

Ana, baba, dede ve nine gibi üst soy ile çocuk ve torun gibi alt soydaki akrabaya zekât verilmez. Bir de koca hanımına mutlak surette veremez fakat koca fakirse -bir görüşe göre- hanımı ona zekât verebilir.

Kurban günlerinde Allah’ın emrini yerine getirmek sadedinde bir koyun kurban kesmek, koyunun postu dolusu altını fakirlere dağıtmaktan belki daha hayırlıdır.

Altın, gümüş ve nakit paralarda niyete bakılmaksızın nisaba ulaştığı takdirde zekât gerekecektir.

Günümüzde altın ve gümüş dışındaki paralar, menkul ve gayrimenkul ticaret mallarının nisabı altın üzerinden hesaplanır.

Gümüşün nisabı 200 dirhemdir. Bu konuda fakihler arasında ittifak vardır. Fıkıh kitaplarında bunun ölçüsü şöyle açıklanmıştır:

Arazi mahsullerinde nisap miktarı bulunmamaktadır. Kişi mahsulün ihtiyaç duyduğu sulamanın tamamını veya çoğunu kendisi masraf ederek yapıyorsa yirmide bir öşür gerekir.

Kur’an-ı Kerim’de “ribâ” kelimesiyle ifade edilen faiz, Allah Teâlâ tarafından haram kılınmış bir kazanç yoludur. Faiz, geçmiş şeriatlarda da haram kılınmış[1], Efendimiz ﷺ tarafından da ‘ocakları batıran yedi günahtan biri’[2] olarak vasıflanmış büyük bir haramdır. Allah ﷻ Kur’an-ı Kerim’de faiz hakkında şöyle buyurmuştur: “Ey iman edenler! Kat kat arttırılmış olarak …