Zekâtın verileceği kişilerin ortak özelliği fakir olmalarıdır. Yani asli ihtiyaçları dışında menkul veya gayrimenkul nisap (96 gram altın) miktarına ulaşan malı bulunmayan kimselere zekât verilir. Eğer bu manada evlenecek kimseler fakirse zekât verilebilir.[1]
[1] Meydani, el-Lübab, Darü’l-Kütübi’l-İlmiyye I/157.