Arapça (نذر) nezr, kökünden türeyen Nezir kelimesi lügatte “adak, yemin” manasına gelmektedir. Şeri ıstılahta ise “Kişinin dinen mükellef olmadığı halde, farz veya vâcip türünden bir ibadeti yapacağına dair Allah’a söz vermesi” şeklinde tarif edilmiştir.
Bizim sualimize gelince kadın muayyen bir günde oruç tutmayı adayacak olsa söz gelimi: “Çarşamba günü oruç tutmak üzerime vacip olsun veya şu işim olursa bu çarşamba oruç tutmak bana vacip olsun.” dese ve o gün âdet görse temizlik günlerinden birinde orucunu kaza etmesi gerekir. Çünkü bu kişiye çarşamba günü oruç tutmak vacip olmuştu. Şeriatın yasakladığı bir sebepten dolayı orucunu tutamadı. Bu borcunu başka bir zaman ödeyecektir.[1]
[1] Kâsâni, Bedâius-Sanâi‘, DKİ, V/85.