Kişinin bu sözü dini literatürde adak diye isimlendirilir. Adak terim olarak kişinin dinen mükellef olmadığı halde, farz veya vâcip türünden bir ibadeti yapacağına dair Allah’a söz vermesi” şeklinde tarif edilmiştir.
Kişi bir şeyi yapmak üzere adakta bulunduğu taktirde bunu yerine getirmesi vaciptir. Fakat olmasını istemediği bir şeyi adayacak olursa söz gelimi: “Bir daha yalan söylersem bir ay oruç tutmak üzerime vacip olsun.” derse ve yalan söylerse, ister oruç tutar ister yemin kefâreti verir. Çünkü kişinin olmasını istemediği bir şeyi adaması yemin manasındadır.[1]
[1] Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük İslam İlmihali, Yasin Yay, s.414; Merğinânî, el-Hidâye, Dâru İhyâi’t-Türâsi’l Arâbi, II/321.