Sayısı otuza ulaşan ve sâime olan (senenin çoğunu meralarda otlayarak geçiren) sığırların zekâtının verilmesi gerekir. Otuz sığırın altında ise zekât yoktur. Ancak diğer zekât mallarında olduğu gibi zekâtın farz olması için sığırların sayısı otuza ulaştıktan sonra bir yıl geçmesi gerekir.
30 sığırdan 40 sığıra kadar 1 yaşını doldurmuş bir sığır (erkek veya dişi) zekât olarak verilir, 40 sığırdan 60 sığıra kadar 2 yaşını doldurmuş 1 dana zekât olarak verilir, 60 sığırda ise birer yaşını doldurmuş 2 dana zekât olarak verilir.
- Burada kural şudur: Her otuzda bir yaşına girmiş bir dana ve her 40’ta iki yaşına girmiş bir dana hesabı üzere zekât verilir.
Mesela 70 sığır için 1 yaşını doldurmuş 1 dana ile 2 yaşını doldurmuş 1 dana, 80 sığır için 2 yaşını doldurmuş 2 dana, 90 sığır için 1 yaşını doldurmuş 3 dana, 100 sığır için 1 yaşını doldurmuş 2 dana ile 2 yaşını doldurmuş 1 dana, 110 sığır için 2 yaşını doldurmuş 2 dana ile 1 yaşını doldurmuş 1 dana ve 120 sığır için ise 4 tane 1 yaşını doldurmuş dana zekât olarak verilebileceği gibi 3 tane 2 yaşını doldurmuş dana da verilebilir.
- Kişi saime hayvanlarda, zekâtını hayvanlardan verebileceği gibi onların kıymetinden de verebilir.
- Büyükbaşlar ve davarlarda erkek ve dişi zekât olarak verilebilir.
- Sığır ile manda zekât hususunda eşittir.[1]
[1] Meydani, el-Lübab, Darü’l-Kütübi’l-İlmiyye, I/141-142.