Kişi zekâta niyet ettiği halde karşı tarafa verirken hediye veya borç diyerek verse sahih olan görüşe göre o kişi zekâtını vermiş olur. Zira zekâtta kişinin niyetine itibar edilir, karşı tarafın zekât olduğunu bilmesi şart değildir. Tabi ki borç diyerek verdiği parayı geri almayacaktır.[1]
[1] İbn Âbidîn, Reddu’l-Muhtar, Daru’l-Fikir, II, 268; İbn Nuceym, el-Bahrü’r-Râik, Daru’l-Kütübi’l-İslami, II/228.