Meşihat Dini Soruların Cevap Kapısı
Fitre namazı bahsine geçmeden fitrenin yani fıtır sadakasının tanımını yapmamız gerekmektedir. Fıtır sadakası, Ramazan-ı Şerif’in sonuna yetişen ve temel ihtiyaçlarından başka nisap miktarı mala sahip olan her bir Müslüman için verilmesi vacip olan bir sadakadır.
Fıtır sadakasının, bayramın birinci günü fecrin doğuşu ile verilmesi vacip olur. Lakin fakirlerin ihtiyaçlarını giderebilmeleri için fıtır sadakası bayramdan önce de verilebilir. Yoksulların ihtiyaçlarını gidermeleri ve bayrama neşe ile çıkmalarına vesile olması açısından fıtır sadakası, insanlık adına yapılan bir hayırdır.[1]
Fitre Namazı Nedir? İslam Dininde Böyle Bir Namaz Var Mı?
Fitre namazı, fitre verildikten sonra kılınması gerektiği söylenen iki rekâtlı bir namazdır. Bu namazı hem fitre alan hem de fitre veren kimse kılmaktadır. Bazı bölgelerde bu namazın kılındığı söylenmektedir. Kaynaklarımızda fitre namazı adında bir namaz bulunmamaktadır. Tamamen sonradan ortaya çıkmış ve bazı yerlerde ibadet halini almış bidattir.
Dinde Olmayan Bir Namazı Nafile Olarak Kılmak Caiz Midir?
Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) ve sahabe-i kiram efendilerimizin zamanında bulunmayan bir ibadetin sonradan icat edilmesi caiz değildir. Zira bu tür sonradan çıkan ibadetlere bidat denilmektedir. Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyurmaktadır:
“Sonradan ortaya çıkan işlerden sakının. Zira her sonradan ortaya çıkan şey bid‘attır. Her bid‘atta sapıklıktır.”[2]
Kerahet vakitlerinin dışında müstakil bir ibadet addetmeksizin nafile namaz kılınmasında hiçbir sakınca yoktur. Kişi bu vakitlerde istediği kadar nafile namaz kılabilir. Lakin fitre namazı gibi bir isimlendirme yapılması için bu ibadetin hadislerde sabit olması gerekmektedir. Hiçbir hadis kaynağında sabit olmayan bu tür namazları kılmak bidattir ve dine yeni bir şeyler katmaktır. Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) ise hadis-i şeriflerinde bunu yasaklamıştır.
Namaz konulu diğer makalelerimizi buraya tıklayarak okuyabilirsiniz.
[1] Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük İslam İlmihali, Yasin Yayınevi, 466.
[2] Ebu Davud, 4607.
