Meşihat Dini Soruların Cevap Kapısı
Sehiv secdesi namazın son oturuşunda, namaz içerisindeki hataları telafi etmek maksadıyla yapılan iki secdeden ve bir oturuştan ibarettir. Sehiv secdesini gerektiren haller ise namaz içerisinde yapılması farz olan bir fiilin tehiri (geciktirilmesi), ikame edilmesi vacip olan bir fiilin ise terki ve geciktirilmesidir.
Biraz daha tafsilatlı inceleyecek olursak birkaç ana başlık altında sehiv secdesini gerektiren halleri inceleyebiliriz:
- Bir rüknü yeri ve zamanından önce yapmak.
Namaz esnasında kıraatten önce rükû veya rükûdan önce secde yapmak gibi.
- Bir rüknü ertelemek.
Mesela farz olan bir namazı kılarken ilk oturuşta tahiyyattan sonra salli-barik okumak sureti ile üçüncü rekâtın kıyamını ertelemek.
- Rüknü tekrar etmek.
İki kere rükû yapmak gibi.
- Yapılması vacip olan bir fiili terk etmek.
İkinci rekâtta oturmadan kalkmak.
- Vacip olan bir fiilin sıfatını değiştirmek.
Kıraatin sessiz yapılması gereken bir yerde sesli bir şekilde yapmak gibi.
Aslında sehiv secdesini gerektiren bütün bu hallerin altında yatan asıl sebep “vacibin terk edilmesi” meselesidir. Zira her rüknü yerinde yapmak vaciptir. Bir rüknü öne aldığımızda veya ertelediğimizde bu vacibi terk etmiş oluruz. Tekrar ettiğimizde ise bir sonraki rüknü yerinde yapmamış oluruz. Sıfatını değiştirdiğimizde ise vacip olan sıfatı terk etmiş oluruz. Bu mülahazadan sonra zikredilen bu başlıkların hepsinin vacibi terk etme yanlışının bir kolu olduğunu anlamış olduk.
Nihai olarak şunu söyleyebiliriz ki; sehiv secdesini gerektiren haller hususunda asli unsur vacip olan bir fiili terk etmektir.[1]
[1] İbrahim Halebi, Halebi Sağir, Dersaadet, s.207-208.
