Kurban

Cahiliye devrinde çocuk için kesilen akika kurbanının kanının çocuğun başına sürülmesi adetti. Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) ise Müslümanları bu adetten men etmiştir.

Kurban olmaya mâni kusurlardan biri de hayvanın kulaklarının olmamasıdır. Kulağı olmayan hayvan, doğuştan kulaksız olsa ya da sonradan kulağının tamamı kesilmiş olsa kurban olmaz.

Kurban Bayramı’nda kurban kesme vakti bitmeden önce zengin olan kişiye kurban vacip olduğu gibi bayram günlerinde fakir olan kimseden de kurban borcu düşer.

Hayvanların yenmeyen organları yedi tanedir. Bunlar: Husyeler, idrar torbası, ciğere bitişik olan öd kesesi, et içindeki bezeler, akan kan, zeker ve ferçtir (tenasül uzuvları).

Hayvan boğazlarken dikkat edilmesi gereken en mühim şey, boğazlamanın besmele ile yapılmasıdır. Besmelenin akabinde başka işle meşgul olmadan hemen kesmek şarttır.

Hayvanların kurban olmasına mâni olan kusurlardan biri de dişsiz olmaktır. Dişleri olmayan hayvan kurban olmaz, ancak dişlerinin çoğu olsa kurban edilmesi caiz olur.[1] Feteva-i Hindiye’de: “Dişsiz hayvan, dişli hayvanlar gibi yayılarak karnını doyurursa kurban olması caiz olur.” denilmiştir.[2]

Hayvan boğazlarken kesilecek damarlar dörttür: 1- Soluk borusu 2- Yemek borusu 3,4- Boğazın altında bulunan iki atardamar (şah damarları) ki kan bunlardan çıkar.

Bilmeden başkasının kurbanını kesmek, kurbana hâkim olamamak gibi mahzurlar ortadan kaldırılacak şekilde aydınlatmanın bulunması durumunda gece kurban kesilmesi de caizdir.

Kurbanın sıhhatine mâni olacak kusurlardan biri de hayvanın deli olmasıdır. Ulema deliliğin tespiti hususunda hayvanın sürüyle beraber otlağa gidip karnını doyurabilmesini kıstas olarak kabul etmişlerdir.

İslam dini, hayvanların boğazlanması hususunda bazı kaideler koymuştur. Bu kaideler, kurban kesimi için geçerli olduğu gibi, kurban haricinde et için kesilen hayvanlarda da geçerlidir.