Bu bölümde, tahlil (inceleme) ve tefsir yapılmadan sadece şefaat kelimesi ve müştaklarının (türev) zikredildiği şefaat ayetleri cem edilecektir.

Hz. Ali’den gelen bir rivayette Rasulullah’ın (sallallahu aleyhi ve sellem) cünüplük dışında her halde Kur’ân okuduğu belirtilmiştir.

Kur’ân’ı dinlemek farz-ı kifayedir.[1] Yani bir toplumda dinleyenler varsa diğerlerinden bu sorumluluk kalkar. Bununla birlikte başka bir işle uğraşmakta olan kimselerin yanında Kur’ân ayetlerinin sesli olarak okunması uygun değildir. Bu durumda Kur’ân’ı dinlemeyenler değil, okuyanlar günaha girmiş olur. Mesela bir kimse ilim tahsil ederken yahut çarşı pazarda satış yaparken Kur’ân …

Güneşin batmadığını düşündüğü halde kişi orucunu açan kişi, daha sonradan güneş batmadan iftar yaptığını anlasa o kişi üzerine hem kaza hem kefaret vacip olur.

Kişi, güneşin batıp batmadığı hususunda şüphe ettiği halde orucunu açsa, sonradan güneş batmadan iftar yaptığı ortaya çıksa o kişi üzerine hem kaza hem kefaret vacip olur.

Şefâat konusunu ele alan kadim (ilk dönem) kelam kitaplarına bakıldığı zamanda ulemanın şefaatin kısımları ya da nevileri şeklinde bir başlık açmadığı görülür.

Kişi güneşin battığını düşünerek orucunu açsa fakat sonradan güneş batmadan iftar yaptığı ortaya çıksa, o kişi üzerine sadece kaza vacip olur. Kefaret vacip olmaz.

Kişi zekâta niyet ettiği halde karşı tarafa verirken hediye veya borç diyerek verse sahih olan görüşe göre o kişi zekâtını vermiş olur.

Zekâtın geçerli olabilmesi için o malın zekât olduğuna niyet etmek şarttır. Üç şekilde zekâta niyet edilebilir

Zekât, fitre ve fidye ancak dinen fakir sayılan kimselere verilebilir.