Kurban olmaya mâni kusurlardan biri de hayvanın kulaklarının olmamasıdır. Kulağı olmayan hayvan, doğuştan kulaksız olsa ya da sonradan kulağının tamamı kesilmiş olsa kurban olmaz. Bununla beraber kurbanlığın kulağının küçük, delik ve damgalı olması caizdir.[1]
Kulak ortasından kesilip delinmiş yahut uzun yarılmış, enine yarılmış ve bu şekiller üzere yarısından fazlası gitmiş olan hayvan da kurban olmaz. Kulağın ön tarafında veya arka tarafında yırtık olsa ve bu yırtık olan kısım asılı kalsa (tamamen kopmamış olsa) tenzihen (helale yakın) mekruh olmakla beraber kurban olması caizdir.[2]
[1] Buhârî, Hulâsatü’l-Fetâvâ, SÜLEYMANİYE YAZMA ESERLER KÜTÜPHANESİ, Feyzullah Efendi 1021, s. 373.
[2] Vahdetî, Mühtedi’l-Enhur ilâ Mülteka’l-Ebhur, SÜLEYMANİYE YAZMA ESERLER KÜTÜPHANESİ, Reisülküttâb 356, s. IV/301.