Meşihat Dini Soruların Cevap Kapısı
Sehiv kelimesi sehv kökünden türemiş bir kelimedir. Sehv ise Arapçada “unutmak, hata etmek” anlamına gelmektedir. Sehiv secdesi namazın son oturuşunda, namaz içerisindeki hataları telafi etmek maksadıyla yapılan iki secdeden ve bir oturuştan ibarettir. Sehiv secdesini iktiza eden (gerektiren) hatalar ise namaz içerisinde yapılması farz olan bir fiilin tehiri (geciktirilmesi), ikame edilmesi vacip olan bir fiilin ise terki ve geciktirilmesidir. Hükmü vaciptir. Son oturuşta tahiyyat okunup, selam verildikten sonra intikal tekbirlerine riayet edilerek iki secde yapılır ve oturup tekrar tahiyyat, salli-barik ve Rabbena duaları okunarak namazdan çıkılır.[1]
Sehiv secdesini gerektiren haller nelerdir?
Sehiv secdesini terk etmek ise namazı ifsat etmeyeceğinden dolayı sehiv secdesi yapmayı unutan kişinin namazı sahih olur.[2] Ancak yaptığı hatayı telafi etme imkânı bulamadığından namazdaki noksanlık hala bakidir ve bundan dolayı namazı tekrar kılması vaciptir.[3]
[1] Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük İslam İlmihali, Yasin yay, s.201; Ali el-Kari, Fethu Babi’l-İnaye, DKİ I/365.
[2] İbni Maze, Muhitu’l-Burhani, Daru İhyai’t-Türasi’l-Arabi II/19.
[3] İbni Abidin, Reddü’l-Muhtar, Daru’l-Fikir, I/456.
