Kaynaklarımızda Hz. Ali’nin (radıyallahu anh), Hz. Peygamber’in (sallallahu aleyhi ve sellem) vefatından sonra biri kendi adına biri Efendimiz’in (sallallahu aleyhi ve sellem) adına iki kurban kestiğine dair rivayetler vardır.

Ortak olanların tamamının ibadete ve sevaba niyet etmeleri, hisselerin eşit olması ve ortakların Müslüman olmaları şarttır. Kurbanın kesiliş nedeninin farklı olması kurbana zarar vermez.

Mecusîlik (Ateşe tapıcılık), Ateizm, Deizm, putçuluk, aya ve güneşe tapıcılık gibi inançlara sahip kimselerin kestiklerinin yenilmesi haramdır.

Umumî olarak hayvan boğazlama ve hususî olarak da kurban kesme işini yapacak kimselerde aranan bazı şartlar vardır. Bu şartların başında da kurban kesecek kimsenin Müslüman olması gelmektedir. Erkek ve kadın Müslümanların kestikleri yenilir. Akıllarının noksan olması kurban kesmelerini engellemez.[1] Dolayısıyla Mecusîlik (Ateşe tapıcılık), Ateizm, Deizm, putçuluk, aya ve güneşe tapıcılık …

Kurban kesmesi vacip olan bir Müslüman bizzat kurbanını kesebildiği gibi birisine vekâlet vererek de kestirebilir. Kudreti olanın kurbanı kendisi kesmesi, gücü yetmeyen kimsenin başında durarak başkasına kestirmesi müstehaptır.

Hz. Ömer'in oğlu, Abdullah b. Ömer (radıyallahu anhüma) şöyle demiştir: "Ömer (radıyallahu anh)'ın bir şey için, 'Bu şöyle olmalıdır.' dediği ve o işin öyle olmadığı vaki değildir.'"[1] Bu, Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem)’in de, “Allah (celle celalühü) hakkı, Ömer’in lisanı üzere yarattı!”[2] sözleriyle dile getirdiği bir hakikattir.

Koyun ve keçinin bir yaşında, sığır ve mandanın iki yaşında, devenin beş yaşında olması şarttır. Ancak altı aylık kuzu arkadan bakıldığında bir yaşında kuzudan ayırt edilemiyorsa kurban olur.

Hanefi mezhebine göre; fıtır sadakası kendisine vacip olacak kadar malı bulunan mukim Müslümanın –erkek olsun kadın olsun- kurban kesmesi vaciptir.

Umumî olarak hayvan boğazlama ve hususî olarak da kurban kesme işini yapacak kimselerde aranan bazı şartlar vardır. Bunları şöyle sıralayabiliriz:

Kurban etinin tamamını tasadduk etmek caiz olduğu gibi tamamını kendine ayırıp hiç dağıtmamak da caizdir. Bu eti kaplara, küplere basıp saklamak da caizdir. Lakin yedirmek ve sadaka olarak dağıtmak daha faziletlidir.