Hanefi mezhebine göre baba veya dede gibi bir velinin, buluğ çağına ermiş, akli melekeleri yerinde olan kızı nikâha zorlaması caiz değildir.[1] Dolayısıyla baba, kızının izni olmadan onu evlendiremez. Ancak baba kızını biriyle evlendirse, akabinde kız da bu evliliği onaylasa nikâh geçerli olur.
Şafi mezhebine göreyse baba, bekâr olan kızının izni olmaksızın onu evlendirebilir. Ancak evliliğin kızın izniyle olması müstehaptır.[2]
Hâsılı kelam: İnsanların tüm hayatlarını etkileyen ve dönüşü zor olan evlilik müessesesi, tecrübeli olan ve olaylara duygularından ziyade aklıyla bakabilen babanın (ya da herhangi bir velinin) görüşleri ve yönlendirmeleriyle; evlenecek olan gencin de rızasıyla tesis edilmelidir.
[1] Merginânî, el-Hidâye, Mektebetü’l-Büşrâ, III, 28.
[2] Şirbînî, Muğni’l-Muhtâc, Dâru’l-Fikr, III, 149.