Zekat

Günümüzde altın ve gümüş dışındaki paralar, menkul ve gayrimenkul ticaret mallarının nisabı altın üzerinden hesaplanır.

Gümüşün nisabı 200 dirhemdir. Bu konuda fakihler arasında ittifak vardır. Fıkıh kitaplarında bunun ölçüsü şöyle açıklanmıştır:

Arazi mahsullerinde nisap miktarı bulunmamaktadır. Kişi mahsulün ihtiyaç duyduğu sulamanın tamamını veya çoğunu kendisi masraf ederek yapıyorsa yirmide bir öşür gerekir.

Altın, gümüş ve nakit paralar hangi niyetle elde bulunursa bulunsun zekât gerekecektir.

Hanefi mezhebine göre karı kocanın zimmetleri birbirinden ayrı olarak değerlendirilir. O halde kocası zengin olan kadına, kadının kendisi zengin değilse zekât verilebilir.

Hanefi mezhebine göre üç türlü zenginlik vardır. Zenginliğin sınırı da bu üç hale göre değişmektedir.

Fakir “Seni, adıma zekât alman için vekil kıldım.” diyerek başkasına vekâlet verebilir. Zekâtı veren kişinin bunu kabul edip, zekâtını vermesi bizzat fakire vermesi gibi değerlendirilir.

O halde günlük azığı ve avretini örtecek elbisesi olan kişi için zekât veya sadaka istemek haramdır. Ancak kendisine verildiğinde alabilir.

Zekâtın verileceği kişilerin ortak özelliği fakir olmalarıdır. Yani asli ihtiyaçları dışında menkul veya gayrimenkul nisap (96 gram altın) miktarına ulaşan malı bulunmayan kimselere zekât verilir.

Asli ihtiyaçların dışında kişiye ait olan menkul ve gayrimenkullerin değerinin nisaba (96 gram altın) ulaşması durumunda kişinin zekât alması caiz değildir. Bu kimseye kurban kesmek ve fıtır sadakası vermek vacip olur.[1]