Yemini münakide, kişinin mümkün ve geleceğe ait bir şey hakkında yemin etmesidir. “Vallahi yarın geleceğim” demesi gibi.
Kişinin geleceğe yemin ettiği şey üç şekilde tasavvur edilebilir.
- Yapılması veya yapılmaması meşru olan bir şeye yemin etmesi. Sözgelimi “Vallahi yarın geleceğim demesi” gibi. Bu durumda gelmeyecek olursa kefâret vermesi gerekir.
- Kişinin gelecekte yapmaya veya yapmamaya yemin ettiği şeyin ma’siyet olması. Sözgelimi “Vallahi babamla konuşmayacağım” gibi. Burada kişi babası ile konuşup kefâret vermesi gerekir.
- Yapması âdeten mümkün olmayan bir şeye yemin etmesi “Vallâhi güneşe dokunacağım” gibi. Kişi bu sözüyle kefâret vermesi gerekir. Çünkü güneşe dokunması adeten mümkün değildir.[1]
[1] Ömer Nasûhi Bilmen, Yasin yay, s.399, Merğınâni, el-Hidâye, Mektebetü’l Büşrâ, II/ 229, 234, 247.